Правесці этнічнае свята ў вёсцы, дзе сярод пустых хатак жыве адзін толькі чалавек, уяўляецца немагчымым. Але праект па адражэнню вёсак “Вясковы рэнесанс” 24 траўня прывабіў у Стойлы больш за 100 гледачоў. Сёння мы у месцы, дзе жыве сваім сялянскім жыццём “драўляны народ” народнага майстра Беларусі Мікалая Тарасюка.
![Мікалай Тарасюк](../files/byblog/3d331223ec9fdd5ab11802cea87978a5-thumb-490x1500-w.jpg)
Хто такі Мікалай Тарасюк? Можа, вы чулі пра фільм “Драўляны народ”, які атрымаў Гран-пры Міжнароднага фестывалю Magnificat-2012. А можа, некаторыя й нават бачылі асобныя сцэнкі з жыцця драўляных чалавечкаў у музеях Берасця ці Пружан. Але наўрад ці хто спрабаваў уявіць, дзе знаходзіцца той самы хутар, дзе дагэтуль жыве 82-гадовы Мікалай Васільевіч, і тым больш, як да яго дабрацца.
![](../files/byblog/742552243134fc42186eaad535c3fa3e-thumb-735x1500-w.jpg)
“Тайга”, як называе сваю мясцовасць сам спадар Мікалай, знаходзіцца ў Пружанскім раёне (Брэсцкая вобласць). Звычайна вёска поўніцца толькі птушынымі спевамі і крокамі гаспадара. Даўно ўжо людзі раз’ехаліся хто куды, а хаткі засталіся іх чакаць. Але сёння ў Стойлах багата жывых галасоў і ўсмешак. Сёння святкуецца дзень вёскі!
![](../files/byblog/e795760b65345744128c6d70b7b2030b-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/2ce4467f7eef55a5577a3a7573a50e02-thumb-735x1500-w.jpg)
Галоўная цікавостка вёскі Стойлы – гэта, вядома, музей “Успаміны Бацькаўшчыны”, створаны Мікалаем Тарасюком на сваім родным хутары. У маленькім пакоі разгарнуўся свой сялянскі сусвет. Драўляныя фігуркі нібыта адлюстроўваюць жыццё жыхароў вёскі ў мініяцюры – ад нараджэння да пахавання. Цікава пачытаць назвы вясковых эпізодаў: “Як ірады падымалі Іісуса Хрыста на крэст”, “Як раскулачвалі мужыка”, “Вяселле. Вынас каравая”, “Царква. Вянчанне”, “Забойства кабана”, “Алкаголікі сварацца за бутэльку”, “Ангел-прэзідэнт” і інш.
![](../files/byblog/88cb1354ec94dec3d220928a5fd8a535-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/18e288c41c9b1762e482244fad5ab02b-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/e87ca09c0ca71ff2abeeb7b61ca5ae94-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/d7589ff7105ebc8eab865599400e0f36-thumb-490x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/8214f598e6b368cf848715d761e7b93e-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/c27b4e4df6499e922d748f9fc0a46d14-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/7791460e13ed4acf059fda7412f9b0cd-thumb-490x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/d964992d07286f7e83b32cf81821db06-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/f824e08cf3f14ec174a01d954c7769d9-thumb-490x1500-w.jpg)
Пасля наведвання музею ўсе госці збіраюцца каля драўлянага крыжа, які таксама зрабіў Тарасюк. Сакральны знак усталявалі 8 траўня на дзень народзінаў Мікалая Васільевіча. Сёння запрошаны праваслаўны святар асвячае гэты крыж, а сам гаспадар не можа стрымаць слёз.
![](../files/byblog/e6faa60816520a72d94a011184113d8b-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/71d0197748ba23a2b2aaeaf89c567006-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/1b30a0219c7d13b2581f523151ee182f-thumb-490x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/927df04b6c0680a7a0e1e118d71a95da-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/c64bcac64827a4b655aa89144203017b-thumb-490x1500-w.jpg)
З’явіўся ў Стойлах і яшчэ адзін адметны знак – пяцімятровы дубовы крыж, выкананы кобрынскімі рэзчыкамі па дрэву Уладзімірам Чыквіным і Вячаславам Дароцька. На гэтым крыжы выразаны прозвішчы тых, хто паходзіць з вёскі Стойлы.
![](../files/byblog/d7ff014abb485b05d223c53648dcf5c9-thumb-490x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/c45e58f65fc95536e50672adf9ddb95a-thumb-490x1500-w.jpg)
Пасля асвячэння крыжоў увагу публікі прываблівае незвычайны стэнд. З аднаго боку тут намалявана карта вёскі (аўтарка мастачка Марыя Радзько), на якой пазначаны былыя і сучасныя хаткі вёскі Стойлы. Подпісы хат распавядаюць, якому роду належыла тая ці іншая сядзіба. Назвы рачулак, лясоў, дарог таксама зроблены на мясцовым дыялекце. А з другога боку стэнду размясціліся старыя фотаздымкі былых жыхароў Стойлаў. Разглядаючы вясковую карту і фотакарткі, хтосьці ўзгадвае імёны сваіх продкаў, хтосьці ўжо плануе, калі паедзе наведаць сваю родную вёсачку.
![](../files/byblog/17e1ab2a83a1a68130eafd6d1bc49cbe-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/7d376126a41b22ca524d050093c084a9-thumb-735x1500-w.jpg)
Дзякуючы праекту “Вясковы рэнесанс” свята вёскі пераўтварылася ў сапраўдны народны фэст з глыбокім падтэкстам “Я родам са Стойлаў”. Цікаўнасць да сваёй малой Радзімы сабрала тут не толькі былых жыхароў Стойлаў, іх родзічаў, але і людзей з суседніх вёсак, і проста тых, хто даўно чакаў нагоды трапіць у госці да Тарасюка . Амаль кожная хатка зноў стала “жывой”, амаль кожная сцежка зноў спытала дотык басых чалавечых ног.
![](../files/byblog/5e74c757870b8c3dddb0405ff93f093c-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/31909cd729eb152c451972b56fa24b30-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/0b59db0ae03c9e61af42b6b5717dca64-thumb-735x1500-w.jpg)
Хутка ў наваколлі загучала беларуская народная музыка - і стары, і малы пусціліся ў танцы. На свята завіталі як беларускія, так і польскія гурты: фальклорныя гурты “Бабіна лета” і “Жэмэрва”, тэатр гумару, гульні і песні “Хмелеўскія валацугі” і інш.
![](../files/byblog/f93575d230d1f13b9c7eda973dbf9874-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/228c48ac62648a03b044f2cdd2991367-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/64f1a21e75d015e9aa8f58f9c2b0be21-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/f68158fbd5458fc7997a8c25a4c925c3-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/6a0bf428917d5e16a895543d0f5cb0f8-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/d3eace09dd4ab8b652ae3e643ded2fc6-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/d56a6dba8acd5f5564dcbffac0344e12-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/05b4dc7ce209bf42948fa0aa6d0f9f0f-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/dc883f264a0172a525a3fe8af2e0b05d-thumb-735x1500-w.jpg)
Этнічная імпрэза “Я родам са Стойлаў” стала яскравай кропкай праекту “Вясковы рэнесанс”, які ладзіцца пры падтрымцы Інстытута міжнароднай супрацы “Саюза нямецкіх народных універсітэтаў”. Але галоўнае, што на падставе гэтага свята ў Стойлах сустрэліся дзядулі і праўнукі, аднавяскоўцы і суседзі. Чуць, як дзве сяброўкі-бабулі з усмешкай узгадваюць пра мясцовага музыку Васю, пра ўзоры сваіх сукенак, пра бойкі хлопцаў пасля танцаў – гэта нешта інтымнае, каштоўнае. Менавіта тут, у гэтай кропке зямнога шару пачынаеш прасочваць генеалагічную сувязь са сваімі продкамі.
![](../files/byblog/bbf95bbbe395f3d2df1b5e8ba5d6c7ad-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/8d9c7c7ad0f9b7a20f6af90959c68943-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/f8bfed9f6952d076f482958dcdf79af1-thumb-735x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/18d8119a35511ae57a55b70bc422559c-thumb-490x1500-w.jpg)
![](../files/byblog/e9618e95faf609ca5eba7194a6551260-thumb-735x1500-w.jpg)
Каардынатар праекту “Вясковы рэнесанс” Ларыса Быцко мяркуе, што музей Мікалая Тарасюка не трэба перавозіць у горад. Трэба пакінуць яго менавіта тут у Стойлах, і зрабіць на тэрыторыі вёскі турыстычны комплекс. “Вялікую колькасць праектаў магчыма зрабіць тут, але каб не спаўрочыць, пакуль не буду выдаваць свае ідэі”, - дадае Ларыса Быцко.
Аўтар рэпартажа - экскурсавод Вольга Малафеечава
Падарожжы па Беларусі - турыстычнае агенцтва Peregrinus Company
Подпишись на Holiday.by!
Только отборные материалы в наших каналах